ژرمن‌ها مانند بازی‌های قبلی خود با برنامه کار را آغاز کردند و آرژانتینی‌ها هم با حوصله کار را دنبال می‌کردند و بیشتر سعی داشتند از ضد حمله استفاده کنند.

در دقیقه 21 ایگواین روی اشتباه کروس در دادن پاس رو به عقب صاحب توپ شد و در حالی که با نویر تک به تک بود توپ را به بیرون زد.

پس از این صحنه کمی بازی با سرعت بیشتری دنبال شد. آلمان به دنبال حمله بود و آرژانتین در اندیشه ضد حملات و استفاده از سرعت بازیکنانی مانند مسی.

از اتفاقات جالب بازی در دقیقه 30 رخ داد که ایگواین توانست دروازه آلمان را باز کند. در حالی که داور این گل را آفساید اعلام کرده بود بازیکن آرژانتین که متوجه این موضوع نشده بود همچنان به شادی زاید الوصف خود ادامه می‌داد.

یک دقیقه بعد از این صحنه شورله به دلیل مصدومیتی که کرامر دچار آن شده بود وارد میدان شد تا اولین تعویض آلمان اجباری باشد.

در دقیقه 39 مسی روی دروازه آلمان خطرناک ظاهر شد و در شرایطی که نویر از چارچوب دروازه بیرون  آمده بود مدافعان آلمان از گل شدن توپ او جلوگیری کردند.

در دقایق پایانی این نیمه هوودس توپ را به تیر دروازه آرژانتین زد تا بازی در 45 دقیقه نخست با تساوی بدون گل خاتمه یابد.

نیمه دوم بازی با حملات آرژانتین شروع شد و لیونل مسی که از تله آفساید فرار کرده بود می‌توانست در دقیقه 47 دروازه آلمان را باز کند اما شوت او از کنار دروازه به بیرون رفت.

در ادامه آلمانی‌ها حملاتی را به خصوص از جناح چپ تدارک دیدند اما اغلب سانترها در میانه راه توسط مدافعان آرژانتین دفع می‌شد. هر دو تیم برای دستیابی به گل تلاش کردند اما تلاش‌شان در پایان 90 دقیقه بی‌نتیجه ماند تا کار به وقت‌های اضافه کشیده شود.

در وقت‌های اضافه آرژانتینی‌ها خسته به نظر می‌رسیدند و آلمان بیشتر توپ و میدان را در اختیار داشت و شاگردان سابیا نیم نگاهی به ضد حمله داشتند.

در دقیقه 97 پالاسیو یک موقعیت خوب داشت اما نتوانست بهره‌ای ببرد.

ماریو گوتسه که در نیمه دوم به جای کلوزه به میدان آمده بود در دقیقه 113 روی سانتری که شورله  از سمت چپ ارسال کرد با کنترل توپ و یک ضربه دقیق دروازه رومرو را باز کرد تا بازی با نتیجه یک بر صفر به سود آلمان به پایان برسد و چهارمین ستاره جام جهانی روی پیراهن آلمان نقش ببندد.

بدین ترتیب آلمان پس از 24 سال قهرمان جام جهانی شد و مسی باز هم نتواند در رده ملی به افتخاری دست یابد.